مه آلود

شعر و عاشقانه

مه آلود

شعر و عاشقانه

از برای ان شنونده ای.که می شنود در برف.و خود هیچ نمی بیند .چیزی را که ان جا نیست.و می بیند هیچ چیز را که انجاست.و از برای انسانی که حضورش چیزی جز بطالت عشق نیست.وبطالت حضور عشق برای نشنیدن . ندیدن و نخواستن انسان...

نظرات 1 + ارسال نظر
ماه یکشنبه 26 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 00:38 http://Aida.blogsky.com

این ترنم عشق است.دستانت را به ضیافت باران بسپار.آنگاه سخاوتش را لمس خواهی کرد.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد